Skip to main content
Artykuły
Feminizm indiański w Meksyku
Feminizm indiański jest zjawiskiem stosunkowo nowym zarówno w Meksyku, jak i w innych państwach Ameryki Łacińskiej. Jego początki sięgają późnych lat 80., natomiast kolejną dekadę charakteryzuje szybki rozwój tego zjawiska, stanowiącego połączenie tendencji emancypacyjnych właściwych dwóm marginalizowanym grupom: płci żeńskiej oraz rdzennej ludności. Powstanie ruchu oznacza, że kobiety indiańskie zdecydowały się walczyć o zmianę swojej sytuacji w obu wymiarach, jako reprezentantki autochtonicznych społeczności oraz jako kobiety. Feminizm indiański od samego początku znalazł się w trudnym położeniu, bowiem jest osadzony w dwóch całkiem odmiennych tradycjach – feminizmie wywodzącym się z kultury zachodniej o rodowodzie indywidualistycznym oraz ruchu indiańskim mającym na celu zachowanie kultur rdzennych. Z jednej strony feminizm indiański stanowi część owych kierunków, a z drugiej kształtuje się w opozycji do nich – tam, gdzie feminizm promuje wartości sprzeczne z indiańskim oglądem świata, akcentuje to, co rodzime, natomiast tam, gdzie indiańska tradycja deprecjonuje to, co kobiece, staje w obronie uciskanej płci. Poniżej pokrótce przedstawione zostaną powody powstania ruchu, jego początki, rozwój i sposoby działania, następnie zaś problemy związane z nadmienionym dialogicznym charakterem feminizmu indygenistycznego.... »
07.02.2016
- Piotr Waczyński
Album o mieszkaniu bogów
W tym, że Albert Camus unieśmiertelnił w swoich zbiorach esejów Zaślubiny i Lato pozostałości antycznego algierskiego miasta Tipasa położonego nad samym brzegiem Morza Śródziemnego, około 70 km na zachód wzdłuż wybrzeża od Algieru, upewnić można się nie tylko przeglądając oferty turystyczne, których pomysłodawcy przypominają o śródziemnomorskich pismach francuskiego noblisty. Bo do Tipasy wciąż przyjeżdża się z powodu Camusa. Turyści pragną, stojąc pośród rzymskich ruin w Tipasie, w cieniu góry Chenoua, znaleźć te słowa, upamiętniające Camusa, wyryte na fenickim grobie: „Tutaj rozumiem, co to oznacza ekstaza: prawo kochania bez granic". Pośród zastanawiająco ogromnej liści prac naukowych poświęconych Camusowi, które wciąż powstają, nie będąc przy tym wyłącznie przypomnieniem zamierzchłych ustaleń, dotyczących jego twórczości, nie brakuje tych, gdzie wspomina się o camusowskiej Tipasie, „świętym miejscu harmonii pomiędzy człowiekiem a naturą, miejscu zamieszkałym przez starożytne bóstwa szczęścia", jak Camus pisał w 1937 roku w zdaniu otwierającym esej Zaślubiny w Tipasie.... »
28.01.2015
- Piotr Waczyński